داستان "نی‌لبک کوچک" با این جملات آغاز می‌شود:
"فردا صبح بود که پژاره از راه رسید؛ با چمدانی سنگین و آماده‌ی هم‌کاری با آقای مهراندیش، دوست پدرش. نگاه متعجب او را گذاشت پای این که لابد باورش نشده دختربچه‌ی آن سال‌ها این‌قدر بزرگ و خانم شده. بزرگ، آن‌قدر که آمده به این شهر کوچک مرزی برای تجارت. این را پدرش با نامه از مهراندیش خواسته بود. پژاره از این سفر راضی بود. تا به‌حال سمن‌دشت را ندیده بود. آدرس دقیق داشت. برای منطقه‌ی ماسویه یعنی همین‌جا، با راننده‌ی بلد راه، انداخته بودند توی جاده‌ی فرعی و از کنار آزادرود، نیزارها را رد کرده بودند و حالا ایستاده بود با چمدانی سنگین پر از لباس و کتاب‌هایی که با آن‌ها بازرگانی را آموخته بود. ته چمدانش، زیر همه‌ی این‌ها هم یک نی‌لبک کوچک بود ..."