کتاب در چهار بخش، چهار داستان مستقل را تعریف می‌کند که موضوع هریک به نوعی به بخش‌های دیگر ارتباط پیدا می‌کند. قهرمان‌های بخش‌های مختلف مریم و لیلا هستند. بخش اول کتاب داستان زندگی مریم را روایت می‌کند. بخش دوم درباره لیلا است، بخش سوم به چگونگی آشنایی و ارتباط مریم و لیلا می‌پردازد و بخش نهایی کتاب هم دوباره به لیلا و سرنوشت او می‌پردازد.
در بخش اول کتاب با مریم آشنا می‌شویم که همراه مادرش در بیغوله‌ای در حومه هرات زندگی می‌کند. پدر مریم، جلیل، مرد متمولی است که به همراه سه همسر و نه فرزندش در هرات به راحتی زندگی می‌کند و مالک سینمای شهر است. از آنجا که مادر مریم همسر رسمی جلیل نیست، او و مریم جدا از بقیه خانواده جلیل زندگی می‌کنند اما جلیل هر هفته یک نوبت به آنها سرکشی می‌کند. مریم در سالگرد پانزدهمین سال تولدش از جلیل می‌خواهد که او را در سینمایش به دیدن فیلم پینوکیو ببرد. اما در زمان مقرر جلیل به دنبال او نمی‌آید و مریم برای پیدا کردن او به هرات می‌رود ...

فصل اول کتاب با این جملات آغاز می‌شود:
"مریم، پنج ساله بود که کلمه‌ی حرامزاده، برای اولین‌بار به گوشش خورد.
پنج‌شنبه بود. حتما پنج‌شنبه بوده، چون مریم به خاطر می‌آورد که آن روز، شوریده و بی‌قرار بود، فقط پنج‌شنبه‌ها این حال را پیدا می‌کرد؛ یعنی روزی که جلیل برای دیدن او به کلبه می‌آمد. مریم تا لحظه‌ای که بالاخره او را توی بیشه می‌دید که از لای علف‌های تا سر زانو به طرفش می‌آید و برایش دست تکان می‌دهد، از صندلی بالا رفته، سرویس چایخوری چینی مادرش را پایین آورده بود. آن سرویس تنها یادگاری بود که ننه، از مادر خودش داشت که در دو سالگی او را از دست داده بود. هر تکه از آن فنجان‌های سفید و آبی، انحنای ظریف لوله‌ی قوری، آن فنچ‌ها و گل‌های داوودی که با دست نقاشی شده بودند و آن اژدهای روی جاشکری که برای دور کردن چشم‌زخم طراحی شده بود، برای ننه عزیز بود ..."